(Ο Κώστας Μητρέλης, δεξιά, στον τελικό του Consolation του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος 2017, απέναντι στον Νορβηγό Dag Ekmark.)
Το Μονακό είναι ένας μοναδικός προορισμός που αν δεν ζήσεις μέρες εκεί δεν τον έχεις γνωρίσει, και πολύ δύσκολα περιγράφεται σε κάποιον που δεν έχει πάει. Ενώ λοιπόν είχα περάσει και το 1997 και το 2008, είδα πραγματικά τι σημαίνει Μόντε Κάρλο το 2013, όταν έμεινα οκτώ μέρες στο Fairmont και έφτασα στον ημιτελικό του Όπεν και στον τελικό του διπλού με τον Χάρη Χρηστίδη.
Το 2015, κατακτώντας Federations και Speed gammon, είχα ικανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό τόσο από τη διοργάνωση όσο και από τον προορισμό. Όταν μάλιστα βγήκαν οι φετινές ημερομηνίες, ήξερα πως στις 31 Ιουλίου δουλεύω, κι έτσι δεν θα μπορούσα να πάω να διεκδικήσω το όνειρο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Όμως ο φίλος μου ο Τάκης Χατζέλης με πίεζε να πάμε ζευγάρια και με ξεσήκωσε, αφού θα μπορούσε να με γράψει εκείνος και να πάω εγώ την 1η Αυγούστου το πρωί. Μπορεί όμως κανείς, άυπνος, να κάνει διπλή πτήση μέσω Πόλης και, με την ψυχή στο στόμα, να τρέξει να παίξει δύο 17άρια Παγκοσμίου Πρωταθλήματος; To αποφάσισα…
Έφτασα στη Νίκαια με καθυστέρηση, η βαλίτσα κουτσή με μια ρόδα σπασμένη, διατυπώσεις για αποζημίωση, αγχώδης άφιξη στο ξενοδοχείο, αλλά μόλις μπαίνω επιτέλους στην αίθουσα των αγώνων, αρχίζουν οι ευχάριστες εκπλήξεις. Εκατόν ογδόντα επτά παίκτες, μεγάλη αύξηση από πέρυσι, απρόσμενη για μένα, έχω πάρει bye στον πρώτο γύρο και στους 128 παίζω με κάποιον Larry Shiller από τη Νέα Υόρκη. Δίπλα μου έρχεται να καθίσει ο ισχυρότερος Πολωνός Jasek, που μου δηλώνει πως με περιμένει στον επόμενο γύρο, ευελπιστώντας πως θα κερδίσει τον Βραζιλιάνο Pinto.
Σφιχτό αναγνωριστικό ματς που μετά από τέσσερα συνεχόμενα πάσα το σκορ γίνεται 1-3, όπου όμως με τον βίδο στο 4 κερδίζω backgammon (τριπλό) και κάνω το 13-3 για να κλείσω το ματς στο 17-9. Δίπλα μου, για καλή μου τύχη, ο Βραζιλιάνος κάνει περίπατο. Διάλειμμα για δείπνο και μια ώρα ύπνο για την αναμέτρηση με τον Pinto στις δέκα.
Δίπλα μου ο ικανότατος νεαρός Βρετανός Wilkinson παίζει με τον Γερμανό Schettler και, αν νικήσω, θα αναμετρηθώ με τον νικητή τους. Εύκολη νίκη για μένα 17-1 και ήττα του Βρετανού μού δείχνει καλό δρόμο για την συνέχεια. Κοιτώντας στο ταμπλό σχεδόν όλα τα μεγάλα φαβορί, Mochy, Michi, Falafel, Matt-Cohn-Geier, Ashkenazi, Δανοί, Νορβηγοί κλπ. είναι ήδη έξω!
Ξεκούραση και εύκολη νίκη 17-4 επί του Schettler. Δίπλα μου αυτή τη φορά η παγκόσμια πρωταθλήτρια 2014 Akiko χάνει από έναν άγνωστο Γάλλο που πέρυσι είχε κατέβει στη μικρή κατηγορία, ο οποίος παίζει τρέμοντας με φανερό άγχος, κι αρχίζω να σκέφτομαι πως όλα πάνε κατ’ ευχήν στο ταμπλό για μένα. Ξεγελάστηκα…
Μετά το δείπνο και τη δημοπρασία νικητή (Calcutta Auction) αν και βρέθηκα στο Crawford 16-15, έχασα από τον μετέπειτα παγκόσμιο πρωταθλητή Didier Assaraf. Μεγάλη απογοήτευση, αφού είχα πιστέψει πως ήταν η ευκαιρία της ζωής μου. Το εντυπωσιακό με τον νέο παγκόσμιο πρωταθλητή είναι πως έκανε μόνο άνετες νίκες στα υπόλοιπα ματς και στην απονομή μού δήλωσε πως μόνο μαζί μου κινδύνεψε… Εκείνη τη στιγμή κανείς από τους δυο μας δεν ήξερε ότι στο μεταξύ μας ματς είχε διψήφιο error rate.
Στην δεύτερη ευκαιρία πλέον, ο δρόμος για τον τελικό είναι πολύ μακρύς και ανηφορικός. Αρχίζω όμως και πάλι με εύκολες νίκες, 11-4 επί του επιτυχημένου σε πολλά τουρνουά τελευταία Ρωσογεωργιανού Gagua και 11-3 επί ενός από τους κορυφαίους Τούρκους, του Ali Cetin Belene. Απέχω ξανά δυο νίκες από τα έπαθλα, όμως χάνω αστραπιαία με 8άρι κύβο από τον Δανό επαγγελματία P. J. Thomsen και το όνειρο σβήνει οριστικά για φέτος. Σε λίγο χάνει και ο επαγγελματίας Roumi, καλύτερος Ισραηλινός παλιός μαθητής του θρυλικού Falafel και είναι ο πρώτος αντίπαλος μου στο Consolation, όπου έχουν μαζευτεί αποκλεισμένα όλα τα θηρία! Δύσκολη νίκη με 9-7, αλλά βλέπω πως το Σάββατο το μεσημέρι με περιμένει το #2 του κόσμου, ο Ιάπωνας Michi.
Κατεβαίνοντας να παίξω, τον βλέπω να αγωνίζεται στον ημιτελικό του Σούπερ Τζάκποτ, όπου και χάνει. Θα κάνει 2 ήττες σερί (σπάνιο για αυτόν) σκέφτομαι ή θα ξεσπάσει σε μένα… Η νίκη μου με 9-6 μου δίνει αυτοπεποίθηση να συνεχίσω για τον μικρό τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος και με φέρνει ξανά δύο νίκες από τα έπαθλα. Στο διπλανό τραπέζι των προσεχών αντιπάλων μου βλέπω με ανακούφιση το πρώτο ELO της Γερμανίας, Sonnabend, να ηττάται από τον Salvane, τον οποίο αποκλείω αμέσως μετά άνετα με 9-4. Στον δρόμο μου πάλι ο ισχυρότατος Δανός P. J. Thomsen που με νίκησε χτες. Δύσκολο το έργο μου και βλέπω στο ταμπλό πως, αν νικήσω, πέφτω μάλλον πάνω στον πρώην #1 του κόσμου Ισραηλινοαμερικανό Falafel, που έχει μόλις νικήσει τον Κίμωνα Παπαχριστόπουλο. Τριπλή χαρά: κερδίζω με 9-4, μπαίνω στα έπαθλα και ο πολύπειρος Γάλλος Serrero επικρατεί του Falafel.
Στον πρώτο ημιτελικό το φαβορί, o τρεις παγκόσμιος πρωταθλητής Granstedt, χάνει και πάλι από κάποιον άγνωστο σε μένα Νορβηγό. Καθαρή νίκη για μένα στον ημιτελικό 9-4 επί του Serrero με φέρνει στον τέταρτο τελικό μου σε διοργάνωση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Εκεί όμως δε μπόρεσα να πλησιάσω καθόλου στη νίκη, αφού ο βετεράνος Νορβηγός Dag Ekmark, που διαμένει πια στην Ισπανία, επικράτησε άνετα 11-4.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, και εύχομαι κάποιος Έλληνας να καταφέρει να στεφθεί σύντομα παγκόσμιος πρωταθλητής.